Georges Moustaki
Le Métèque
Avec ma gueule de métèque
de Juif errant, de pâtre grec
et mes cheveux aux quatre vents.
Avec mes yeux tout délavés
qui me donnent l'air de rêver
moi qui ne rêve plus souvent.
Avec mes mains de maraudeur
de musicien et de rôdeur
qui ont pillé tant de jardins.
Avec ma bouche qui a bu
qui a embrassé et mordu
sans jamais assouvir sa faim.
Avec ma gueule de métèque
de Juif errant, de pâtre grec
de voleur et de vagabond.
Avec ma peau qui s'est frottée
au soleil de tous les étés
de tout ce qui portait jupon.
Avec mon cœur qui a su faire
souffrir autant qu'il a souffert
sans pour cela faire d'histoires.
Avec mon âme qui n'a plus
la moindre chance de salut
pour éviter le purgatoir.
Avec ma gueule de métèque
de Juif errant, de pâtre grec
et mes cheveux aux quatre vents.
Je viendrai, ma douce captive
mon âme sœur, ma source vive
je viendrai boire tes vingt ans.
Et je serai prince de sang
rêveur ou bien adolescent
comme il te plaira de choisir.
Et nous ferons de chaque jour
toute une éternité d'amour
que nous vivrons à en mourir.
Et nous ferons de chaque jour ...
toute un éternité d'amour ...
que nous vivrons à en mourir.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Georges Moustaki was born Yussef Mustacci in Egypt, in 1934, of Italo-Jewish-Greek origin. His parents came from Greece; they moved to Alexandria, Egypt and at home everyone spoke Italian, his playmates outside spoke Arabic, and at school he learned and spoke French. He sang songs in French, Italian, Greek, Portuguese, Spanish, English and Arabic.
The word métèque comes from the Greek μέτοικος (métoikos) and in ancient times was used to denote a stranger coming from another city. In 20th-century France it became pejorative and suggested an immigrant from a mixed race.
For a version sung in German [Ich bin ein Fremden (I am a Stranger), click here. Lyrics (in German) here.]
Here's another version (same music, different words) by Greek singer Melina Mercouri:
[Sung in Greek; for the lyrics in English, click
O μέτοικος
Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
πήρα παιδί τους δρόμους
Περπάτησα όλη τη γη
μ' ένα τραγούδι στην καρδιά
και τη βροχή στους ώμους
Μ' αυτά τα χέρια σαν φτερά
που δεν εγνώρισαν χαρά
πάλεψα με το κύμα
Κι είχα βαθιά μου μια πληγή
αγάπη που δε βρήκε γη
χαμένη μες το κρίμα
Με πρόσωπο τόσο πικρό
από τον ήλιο το σκληρό
χάθηκα μες τη νύχτα
Κι ο έρωτας με πήγε κει
που 'χα στα χείλη το φιλί
μα συντροφιά δεν είχα
Με την καρδιά μου μια πληγή
περπάτησα σ' αυτή τη γη
που είχα να τη ζήσω
Μα μου τα πήρανε μαζί
το όνειρο και την αυγή
και φεύγω πριν αρχίσω
Σαν σύννεφο απ' τον καιρό
μονάχο μες τον ουρανό
θα 'ρθω ξανά κοντά σου
Μέσα σε κείνη τη βροχή
που σ' άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου
Θα 'ρθω ξανά απ' τα παλιά
σαν το πουλί απ' το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω
Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή
που όλα θ' ανοίγουνε στη γη
κι απ' την αρχή θ' αρχίσω
Θα 'ναι μια άνοιξη πικρή ...
που όλα θ' ανοίγουνε στη γη ...
κι απ' την αρχή θ' αρχίσω
Vagabonds, emigrants, 'foreigners', strangers -- we are all wanderers, even sometimes those who never leave home. And those of us who do, take it with us. Home is not a place, it is a state of mind, and can be anywhere, or nowhere, or everywhere.
Thank you, Georges and Melina, for the chance to sing along!
In this song, Moustaki sings of a being a métèque, a wandering Jew, a Greek shepherd, a thief, a vagrant, his "hair with the four winds". He dreams of an eternity of love, with a soulmate, "that we will live until we die." [Click for the lyrics translated into: English, Spanish and Dutch.